Αναρωτιέμαι πόσο περισσότερο η γελοία περιφρόνηση της Ελλάδας θα κοστίσει, σε σχέση με το πόσο κόστος θα είχε αν απλά παραδινόταν εξαρχής;

Αυτή η λογιστική θα έρθει σε λίγο, αλλά να είστε σίγουροι, ότι θα είναι μια πολιτικά ασταθής και χρήσιμη στατιστική στο μέλλον για μια πρόκληση στις ελληνικές εκλογές.

Αυτό που είναι ενδιαφέρον, είναι ότι οι καλύτεροι ευρω-πιστωτές θα μπορούσαν να αποσπάσουν από την Ελλάδα την ιδιωτικοποίηση των κρατικών περιουσιακών στοιχείων που ήταν 3 δισεκατομμύρια δολάρια – μόλις μια πληρωμή τόκων στο μεγάλο σχέδιο των πραγμάτων.

Ήταν πάντα κατανοητό από τους οικονομικά εκλεπτυσμένους ότι το χρέος είναι το εργαλείο με το οποίο οι δανειολήπτες σκλαβώνονται. Το παλιό ρητό που λέει ότι «αν σου χρωστάω 1.000.000 δολάρια, σου ανήκω. Αλλά αν σου χρωστάω 1 δισ. δολάρια, μου ανήκεις», λειτουργεί μόνο εάν έχετε ένα αρκετά μεγάλο στρατό για να διασφαλιστεί αυτή η πραγματικότητα. Κανείς δεν πρόκειται να κατασχέσει τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά η Lehman Brothers αφέθηκε να πέσει.

Οι τραπεζίτες στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας το έχουν καταλάβει αυτό εδώ και αιώνες. Αν χρωστάς στην τράπεζα ένα δισεκατομμύριο δολάρια, εσύ, η οικογένειά σου και τα παιδιά τους τους ανήκετε. Διότι, προκειμένου να ικανοποιήσεις τον πιστωτή, αφού έχεις φτάσει σε ένα σημείο όπου δεν μπορείς να πληρώσεις, ουσιαστικά υποδουλώνεσαι σε αυτό το δανειστή και δεν έχεις λόγο πάνω σε τίποτα. Η μόνη διαφυγή από τέτοια δουλεία, είναι η κήρυξη πτώχευσης, η οποία έχει επίμονες προκαταλήψεις ανικανότητας που συνδέονται με αυτή, για τη ζωή του πτωχευμένου (παρά την περίοδο αποπληρωμής επτά χρόνων).

Έτσι, ενώ οι «ματωμένες καρδιές» έδιναν διέξοδο στην οργή τους για το (υπό γερμανική ηγεσία) πακέτο διάσωσης που εξορκίζει την κατάρρευση ολόκληρου του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος και κολλούσαν κατηγορίες ενάντια στην κακή Goldman Sachs, έχω μία ερώτηση.

Μήπως κάποιος, σοβαρά, κάποιος έστρεψε ένα όπλο στους Έλληνες και τους ανάγκασε να μπουν με ψέματα στο ευρώ;
Δεν είναι διπρόσωποι στη συγγραφή αυτής της κυριαρχικής τραγωδίας;

Δεν θα είναι η πρώτη φορά που ένας λύκος με προβιά προβάτου, ή ένας Δούρειος ίππος χρησιμοποιήθηκε για να κοροϊδέψει τους Έλληνες.
Η Goldman Sachs επιτυχημένα τους στόχευσε, αρπάζοντας την ευκαιρία που ενσωματώθηκε στην επιθυμία τους να επιτύχουν την ένταξη στο ευρώ.

Πραγματικά, σκεφτείτε το αποτέλεσμα αυτής της θλιβερή ιστορίας, ως δύο εγκληματίες που ενώνονται για να κάνουν μια απάτη και στο πραγματικό «μεταξύ κλεφτών ειλικρίνεια» της μόδας, ένας από δύο μένει πίσω κρατώντας την τσάντα, ενώ ο άλλος φεύγει μακριά στο ηλιοβασίλεμα. Υπάρχει κάποιο ένα στοιχείο έκπληξης εδώ που μου διαφεύγει;

Το χρέος, για εκείνους τους κρατικούς δανειολήπτες που δεν έχουν καταλάβει ακόμα, είναι το μέσο της υποδούλωσης από πιο ισχυρές οικονομικά οντότητες. Αν δεν σας αρέσει η λιτότητα, μη δανείζεστε. Αν δανείζεστε κεφάλαια που δεν μπορείτε να αντέξετε οικονομικά να ξεπληρώσετε, κατηγορείστε τον εαυτό σας, όταν όλα πάνε άσχημα.

Προσωπικά, θα είχα πετάξει τους Έλληνες από το λεωφορείο του ευρώ χρόνια πριν. Θα ήταν, τελικά, μια πράξη ελέους. Η συμμετοχή στο ευρώ πρέπει να θεωρηθεί ως ένας κάπως αποκλειστικός θύλακας, όπου η συμμετοχή σημαίνει την υποστήριξη της ομάδας ως σύνολο, αλλά μόνο μέχρι το σημείο όπου κάθε κράτος μέλος θα πρέπει να είναι αναλώσιμο αν δεν καταφέρει να διατηρήσει τα οικονομικά πρότυπα που απαιτούνται. Η αντοχή του συνόλου διατηρείται μέσω ενός ελάχιστου ορίου μεταξύ των τμημάτων του.

Ο Τσίπρας, αντί να υποκύψει στην πίεση, υποχωρώντας από τις προεκλογικές δεσμεύσεις του προς τον ελληνικό λαό στην πορεία, θα έπρεπε να έχει πήδηξε στην ευκαιρία να απαρνηθεί και να ξαναχτίσει την ελληνική δραχμή μετά την κρίση. Συναινώντας με βαρύτερους όρους και περισσότερο επαχθείς από όταν ξεκίνησε η παρωδία του, ενέτεινε τον παράγοντα τιμωρία των Γερμανών αναλόγως. Είτε έτσι είτε αλλιώς, η λιτότητα είναι ένα φυσικό αποτέλεσμα της οικονομικής κακοδιαχείρισης, όχι μια κατάσταση που εσκεμμένα μεταδίδεται από τους εκδικητικούς πιστωτές.

Ενώ η γνώμη των αναλυτών της δεξιάς πτέρυγας τείνει προς την επιτυχή μετάδοση ενός σημαντικού μαθήματος, αυτοί της αριστεράς, θρηνούν για την απουσία της συμπόνιας. Η συμπόνια έχει τη θέση της στην ανθρωπότητα, αλλά τα μαθηματικά και η φυσική στερούνται συμπόνιας και καταστροφής, στον πραγματικό κόσμο, είναι ο παράγοντας της πραγματικής και διαρκούς αλλαγής.

Όπως επιτρέποντας στη Lehman Brothers να καταρρεύσει το 2008, καταλύθηκε μια παγκόσμια εκδήλωση ρευστότητας και μεταφορά πλούτου, όπου υψηλής μόχλευσης περιουσιακά στοιχεία ανέβηκαν στην οικονομική τροφική αλυσίδα στην επίλυση των εκκρεμών και ακύρωση των πιστώσεων, η σχεδόν χρεοκοπία στην Ελλάδα έχει πυροδοτήσει μια μεταφορά πλούτου και ένα πιστωτικό γεγονός για τους πιστωτές της Ελλάδας. Και έτσι οτιδήποτε που μπορεί να μεταφερθεί μακριά θα γίνει και οι Έλληνες υποδουλώθηκαν για γενεές, στους πιστωτές στο Βερολίνο.

Η σειρά της Κίνας
Οπότε, αν υποθέσουμε από αυτά τα παραδείγματα ότι το χρέος είναι στην πραγματικότητα ένα οικονομικό όπλο που ασκείται από την παγκόσμια ελίτ ως πρωταρχικό εργαλείο συγκέντρωσης του πλούτου και συσσώρευσης, τότε τι βλέπουμε να έρχεται για την Κίνα;

Να θυμάστε ότι της κρίσης του 2008 προηγήθηκε το πρώτο ρεκόρ ανόδου στη χρηματιστηριακή αγορά, που το ακολούθησε μια αγοραστική ήττα. Στην Κίνα, φαίνεται να είναι μια κινεζική επανάληψη των γεγονότων του 2008 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Κίνα δεν είναι τόσο ενσωματωμένη στην παγκόσμια τραπεζική αδελφότητα, ωστόσο, και έτσι η μεταφορά πλούτου σε εξέλιξη είναι μια εθνική εκδήλωση περισσότερο, από ότι μια διεθνής.

Το πιο επίμονο χαρακτηριστικό του «χρέους ως εργαλείο υποδούλωσης» είναι ότι οι άνθρωποι στο κατώτερο άκρο της οικονομικής κλίμακας, δεν αντιλαμβάνονται ότι οι ενέργειες της κυβέρνησής τους είναι η αιτία για πολυετή εμβάθυνση της οικονομικής δυσπραγίας, καθώς οι τιμές αυξάνονται χάρη σε ένα ασθενέστερο νόμισμα και οι φόροι αυξάνονται για να βοηθήσουν στην κάλυψη των χρεών και ο μέσος πολίτης αφήνεται έτσι με λιγότερη αγοραστική δύναμη ανά ώρα εργασίας.

Στην περίπτωση της Κίνας, ωστόσο, ο μαζικός και πυκνός πληθυσμός θα μπορούσε εύκολα να σπρωχτεί σε εξέγερση, ιδιαίτερα καθώς το διαδίκτυο διευκολύνει την αποκάλυψη του βάθους της δωροδοκίας και της συμπαιγνίας μεταξύ των κινέζων κυβερνητικών αξιωματούχων, οι οποίοι πλουτίζουν συνήθως σε άμεσο βάρος του λαού. Το γεγονός ότι η πρόσφατη κινεζική αναφορά στα αποθέματα χρυσού αποδεικνύουν ασυνέπειες με τους αριθμούς που αναφέρθηκαν ανεξάρτητα από την κινεζική κυβέρνηση, υπογραμμίζουν περαιτέρω την επιμονή της εν λόγω διαφθοράς.

Εάν τα πράγματα πραγματικά εκτροχιαστούν στην Κίνα, θα μπορούσε να εξελιχθεί στην επανάσταση που όλοι γνωρίζουμε ότι έρχεται και θα αναγκάσει τη δημοκρατία στην κυβέρνηση. Και έτσι θα τελειώσει την υποδούλωση του κινεζικού λαού κάτω από τον μανδύα του κομμουνισμού. Αλλά θα εξακολουθούν να είναι υποδουλωμένοι από το χρέος.
James West, midasletter