Τα "χτυπήματα" του Ερντογάν στο σκοτάδι και της Ρωσίας τα χίλια "τσιμπήματα".

Η Ρωσία γνωρίζει πολύ καλά γιατί η Τουρκία κατέρριψε ένα από τα πολεμικά αεροσκάφη της στην "καυτή" καταδίωξη. Όπως και η Σαουδική Αραβία,τα τσιράκια του Εμιράτου και το

Ισραήλ, η Τουρκία φυσικά, έχει χάσει τα πλέον πολύτιμα κομμάτια της στο εσωτερικό της Συρίας, μια συλλογή από τους πιο βίαιους Τζιχαντιστές και υπερεθνικιστικά στοιχεία.

Η διαδικασία μπορεί να είναι συστηματική και περιορισμένη προς το παρόν,αλλά οι απώλειες για τους Ουαχάμπι(κληρικούς της Αλ Κάϊντα) τρομοκράτες, είναι πραγματικά έξω από κάθε λογική-. Η ιεραρχία τους, μαρτυράει τη μεγάλη υποδομή για τρομοκρατία, δολοφονίες και κλοπές που δημιουργήθηκαν(που έγιναν) με δισεκατομμύρια πετροδολάρια.

Μέχρι τώρα,η Συρο-ρωσο-ιρανική στρατηγική φαίνεται να εξασφάλιζει τις κυβερνητικές περιοχές,να σφραγίζει τα σύνορα με την Τουρκία, την Ιορδανία και το Ισραήλ, τώρα που τα σύνορα με το Λίβανο είναι ως επί το πλείστον αδιάβατα για τους τρομοκράτες.Με σφραγισμένα σύνορα, όλοι οι ξένοι και οι ξένοι ελέγχομενοι από τρομοκράτες, θα πρέπει να εκδιωχτούν πιο αποτελεσματικά από τις ρίζες τους.

Η Ρωσία γνωρίζει ότι η Τουρκία απλά ήθελε να περιπλέξει το καθόλου αξιοζήλευτο έργο της στη Συρία με την εισαγωγή νέων, απρόβλεπτων κινδύνων στον ουρανό. Αλλά αυτό δεν έχει πραγματικά περιπλέξει την πρώτη δηλωμένη στρατηγική αποστολή της Ρωσίας για να συντρίψουν τα κομμάτια της Τουρκίας και το υπόλοιπο της παρουσίας των ξένων Wahhabi (κληρικών της αλ κάϊντα) ,στη Συρία. Η διαφορά τώρα είναι ότι η Ρωσία είναι πιο αποφασισμένη από ποτέ.

Ο δεύτερος στόχος, με αυτή τη σειρά, είναι να διασφαλιστούν οι κατάλληλες διαπραγματεύσεις που λαμβάνουν χώρα μεταξύ της συριακής κυβέρνησης και ό, τι υπάρχει από την συριακή αντιπολίτευση, αφήνοντας έξω τους ξένους ή ελεγχόμενους από τους ξένους, γύρω από τους οποίους η Δύση συνηθίζει να «χορεύει». Εξ΄ ου και ελιγμοί στο συνέδριο της αντιπολίτευσης στο Ryadh για την αποκατάσταση των ίδιων αυτών Wahhabi τρομοκρατών με οποιοδήποτε μέσο, και την συνεχιζόμενη ζήτηση για την ανατροπή της συριακής κυβέρνησης, παρά το γεγονός ότι οι τρομοκράτες "διαγράφονται" στο πεδίο της μάχης.

Η συνεργασία ορισμένων στοιχείων του επωνομαζόμενου Ελεύθερου Συριακού Στρατού με τη Ρωσία έχει ήδη αρχίσει να παράγει καλά αποτελέσματα στον αγώνα για την εκτόπιση των Ουαχάμπι(κληρικών). Η συνεργασία αυτή έχει επεκταθεί στο συντονισμό στο έδαφος με τον ίδιο το κυβερνητικό στρατό της Συρίας. Με άλλα λόγια, η Ρωσία έχει ήδη στρέψει μακριά τα κομμάτια που οι Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα προσποιούνται ότι είναι «σύμμαχοι» για τους οποίους η Βρετανία επιμένει ότι "70.000 στρατεύματα" είναι έτοιμα για να βοηθήσουν εναντίον του ISIL,και που είναι πλασματικά.

Σε κάθε περίπτωση, ο Πούτιν προθμοποιήθηκε να αυξήσει τα αντίμετρα με την Τουρκία,με οδυνηρές οικονομικές κυρώσεις που έχει μέχρι στιγμής επιβάλλει "χαστουκίζοντας τους", μια προσωρινή tit-for-tat για να βεβαιωθούν ότι κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τη μυρωδιά του ρωσικού αίματος και να μπουν στον πειρασμό να επαναλάβει η Τουρκία τις πισώπλατες μαχαιριές. Αλλά να βλάψει την Τουρκία, ασφαλώς και θα το κάνει ,ένα βήμα κάθε φορά.Αρχικά, θα το κάνει με την εμπλοκή του συριακού στρατού και των στρατιωτικών δημοκρατικών δυνάμεων της περιοχής για να συντρίψει την τρομοκρατική πανούκλα των Ουαχάμπι(τζαχαντιστών κληρικών) στη Συρία. Περαιτέρω μέτρα θα εξαρτηθούν από τις μελλοντικές δράσεις και την πολιτική της Τουρκίας, η οποία προφανώς έχει εκτροχιαστεί ακόμη και μέσα στους κόλπους του ΝΑΤΟ. Το φιάσκο των τουρκικών στρατεύματων εισβολής στο Ιράκ αυτή την εβδομάδα είναι ένα σαφές παράδειγμα της απελπισίας τους.

Στη συνέχεια, υπάρχει η περίπτωση της Σαουδικής Αραβίας. Είναι προς το παρόν σε δυσμενή ευθεία(σχέση) με την Υεμένη. Μόλις αυτή την εβδομάδα έχασε το όγδοο πλοίο από τον συνασπισμό των δυνάμεων της στα ανοικτά των ακτών της Υεμένης από τις συμμαχικές δυνάμεις του κόμματος "Ansarullah", υπό την ηγεσία των Χούτις. Είναι οικονομικά εξαντλητικό εξαιτίας αυτού του απρόβλεπτου γεγονότος και διπλωματικά τόσο απομονωμένη, ώστε από την πίεση, έχει τεθεί γρήγορα το θέμα μέχρι και στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, όπως ακούμε σήμερα σχετικά από μια επικείμενη συζήτηση στην Υεμένη. Οι ίδιες οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ιδιωτικώς εκφράσει τη βαθιά τους ανησυχία για την πορεία αυτών των επιχειρήσεων.

Εκ των υστέρων, η Σαουδική Αραβία έχει προγραμματίσει εδώ και δεκαετίες με το Ισραήλ να ανατρέπει κάθε κοσμική δημοκρατική κυβέρνηση και κινημάτων, από τη Συρία στην Τυνησία, σε εκπλήρωση ενός αρχικού σχεδίου που επινοήθηκε από την Βρετανία και τη Γαλλία πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Για δεκαετίες, η Σαουδική μοναρχία έχει στη φαρέτρα της με το εν λόγω σχέδιο να "Βαλκανιοποιήσει" την Μέση Ανατολή σε θρησκευτικούς - εθνοτικές θύλακες, προκειμένου να εξασφαλιστεί η επιβίωση της σιωνιστικής αποικιοκρατικής φυλής και να τελειώσουν με αυτή την "προβληματική επιχείρηση" ,της Παλαιστίνης.

Σαφώς, το Ισραήλ είναι το κεντρικό κομμάτι σε αυτό το δράμα που εκτυλίσσεται στην περιοχή. Συνεχίζοντας να καταπατούν αυτό το άγριο (τρελό) όνειρο στη σκόνη,που ως τέτοιο είναι πιο κατάλληλο για τα άγρια ζώα, είναι επομένως η πιο αποτελεσματική απάντηση ότι η Ρωσία θα μπορούσε να το αναλάβει. Αυτό είναι το ίδιο άμυαλο σκηνικό της βαλκανιοποίησης που ο Μπους και οι νεοσυντηρητικοί της συμμορίας του (αναφέρω:το ισραηλινό λόμπι) αναβίωσε με το πρόσχημα της 9-11.

Αλλά εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες επιμένει σε αυτό, νομίζοντας ότι μπορεί να επανασχεδιάσει τη Μέση Ανατολή στη δική της εικόνα(δηλαδή όπως την φαντάζεται), θα "ναυαγήσει", ακόμη πιο γρήγορα από ό,τι σήμερα.Τίποτα δεν πηγαίνει καλά ούτε για τις ΗΠΑ ούτε για τους οπισθοδρομικούς της συμμάχους.

Anthony F. Shaker, Επισκέπτης Καθηγητής, Ινστιτούτο Ισλαμικών Σπουδών - Πανεπιστήμιο

McGill.

Η αρχική πηγή αυτού του άρθρου είναι η "Παγκόσμια Έρευνα"

Copyright © καθηγητής Anthony F. Shaker, Global Research, 2015

Για την Μετάφραση στα ελληνικά : Α.Μ.

Πηγή